Lęk społeczny cz.2

Usłyszałem od pacjentki na terapii lęku społecznego.

Odpowiedziałem:

To może przytoczę Pani wypowiedzi 3 osób, ok?

• Maciej Kautz, konferansjer, żyje z wystąpień publicznych na wielkich galach (i jest w tym dobry!):
  "Od razu po wstaniu z łóżka poczułem kompletnie spięte i bolesne barki. Nie miałem tak przez ostatni miesiąc - akurat tyle czasu ile nie występowałem"
• Albo Lidia Buksak, która uczy ludzi występować! (i podobno świetne są te szkolenia znajomy mi mówił):
  "Bardzo stresowałam się przed live'ami i webinarami. Każde wystąpienie było koszmarem, kilka godzin przed nie wychodziłam z toalety"
• I jeszcze Natalia Bogdan, osoba która występuje na różnych konferencjach HR i nagrywa super filmiki, które lubię sobie oglądać (jak zresztą wiele osób)
  "Na scenie HR Rangers trzęsły mi się nogi. Na Linked In Local trząsł mi się głos"

I teraz pytanie to Pani:

Czy te osoby były zawsze spokojne kiedy publicznie coś mówiły? Zawsze udało im się zapanować nad fizjologicznymi objawami stresu?
No nie...

OK, czyli już coś mamy. A mianowicie informację, że nawet "mistrzom świata" w wystąpieniach publicznych nie zawsze się udaje "być spokojnym i panować nad stresem kiedy coś mówią publicznie".

A teraz wyobraźmy sobie taką sytuację:
Przyjeżdża do Pani policja i oskarża Panią o oszustwa podatkowe. Podłączają Panią do wykrywacza kłamstw, który mierzy tak na prawdę pobudzenie. Czyli musi Pani być spokojna. Czy będzie Pani spokojna?
No, nie...wręcz przeciwnie...

Dokładnie, niestety trudno jest nam się uspokoić na zawołanie...
I jest cała terapia ACT (Acceptance and Commitment Therapy), której bardzo ważnym punktem jest AKCEPTACJA naszych emocji, naszego pobudzenia itd.

Dobra strona tego wszystkiego❓
Że jak już pogodzimy się z tym jak nasze ciało reaguje w stresowych sytuacjach...to okazuje się, że ta reakcja szybciej mija.

Jak moglibyśmy podsumować to wszytko?
No, że mogę się stresować i i tak może mi całkiem dobrze pójść...

Tak jest, a oczekiwanie:
"Kiedy mówię coś publicznie to powinnam panować nad stresem i być spokojna"

to może to nie być najbardziej realistyczny cel terapii... Ba, w mądrych ???? książkach piszą, że to jedno z dysfunkcjonalnych oczekiwań! (kilka innych znajdziecie na moim slajdzie w ⬇️ komentarzu)

⚒ I teraz, co możemy zrobić?
Ano na przykład zauważyć i zaakceptować własne objawy stresu (nie wmawiać sobie, że mam się uspokoić!) Powiedzieć sobie:

"OK, jestem pobudzony, tak miało być"
albo
"No dobra, pompa już daje ostro ????, ale to może mu też pomóc dotlenić mózg"

czy

"Ręce mi się pocą - nie pierwszy i nie ostatni raz"